Jezioro Żywieckie i połączone z nim Jezioro Międzybrodzkie, położone na granicy Beskidu Małego i Śląskiego to piękna i urocza okolica nie tylko na rower szosowy. Góra Żar jest mi bliska już z czasów freakowo-downhillowych 🙂 Okolice Międzybrodzia Żywieckiego są miejscem w którym byłam na górskiej szosie w zeszłym roku najczęściej. Poniżej pokażę Wam moje ulubione pętle szosowe, które można dowolnie modyfikować w zależności skąd wyruszasz a nawet połączyć w całość… i to jest jeden z celów na ten rok 🙂

Mój pierwszy unboxing w życiu 🙂 Rumora dostałam złożonego, Fuji też odebrałam już na dwóch kołach i zawsze chciałam poczuć jak to jest wyciągać nową zabawkę z pudełka. Ponieważ mamy okres przedświąteczny takie otwieranie paczki z nowym rowerem ma niesamowity smak i klimat 🙂

Co było w moim świątecznym pudełku?

Pętla Beskidzka, klasyk każdego szosowca. Nie miałam jej w założeniach na 2017 rok, ale jakoś tak wogule miałam mało założeń. W zasadzie jedno, jeździć jak najwięcej 🙂 Raczej się udało.
Na 2018 mam za to tyle planów i celów, że chyba mi roku nie starczy ;p, ale wróćmy do Pętli Beskidzkiej. Mentor, trener i konkubent kazał mi pojechać, to pojechałam. Pierwszy raz, bo kazał, drugi bo mi się spodobało 😀

Końcówka roku nadchodzi dużymi krokami. I chociaż na foto podsumowanie przyjdzie jeszcze czas, to nadszedł idealny moment na spojrzenie sobie prosto w oczy 🙂

Docierają do mnie sygnały, że wiele z Was patrzy i widzi moją „przemianę”, a moje foty zachęcają, żeby wsiąść na rower, to miłe, dlatego zapraszam na dodatkową porcję motywacji, może jeszcze kogoś przekonam 🙂 Zatem…

Ostatni post na tym blogu był w lutym, napisałam tam, że mam nadzieję, że następny wpis będzie szosowy 🙂 I co? I udało się ;p
Trochę to trwało i trochę kilometrów musiałam przejechać zanim będę miała w tym temacie coś do powiedzenia, ale z perspektywy ostatniego półrocza (bo tyle trwa moje szosowanie) i przejechania ponad 2 000 km, wiem już to co wiem, i mogę się tym z Wami podzielić 🙂 

Historia o zimie jest jeszcze krótsza niż historia o jesieni i brzmi – WIOSNO NADCHODŹ 🙂 
Tego na tym blogu jeszcze nie było 🙂 bo zasadniczo są tu zdjęcia mojego autorstwa. Tym razem też tak jest, ale spust migawki wciskał Kuba. Nie cierpię pozować do zdjęć (szacun dla moich modelin :*) i ciężko było Kubie przekazać moją wizję i styl fot, ale nawet mu się udało. No cóż z nim te zdjęcia nie były by takie ładne ;p. Zapraszam więc na zimowy  spacer po brzezińskich lasach. W rolach głównych Ja i Ingrid 🙂 

PS. Mam nadzieję, że następny post będzie szososssssssowy 😀

Historia o jesieni jest taka, że ani jej, ani zimy nie lubię, więc byle do wiosny 🙂 No, ale sesja z liśćmi musi być, poza tym stęskniłam się trochę za robieniem zdjęć. Cały czas mam rozkminę jak połączyć rower i foty… porządne foty 🙂 
Tymczasem zapraszam na krótką sesje z moim Lucky Riderem 😉