Lato w tym roku przyszło szybciej niż się spodziewaliśmy. I dobrze 🙂 Świąt na zielono i niebiesko jest cudowny. Maj upłynął głównie pod znakiem szosy, zajawka nadal na wysokim poziomie. O czeskich asfaltach kiedyś Wam wspominałam, teraz miałam okazję pośmigać dookoła Kout. Wyszły z tego dwie malownicze pętle i chęci na Pradziada 🙂 ale od początku… 

  Jezioro Żywieckie i połączone z nim Jezioro Międzybrodzkie, położone na granicy Beskidu Małego i Śląskiego to piękna i urocza okolica nie tylko na rower szosowy. Góra Żar jest mi bliska już z czasów freakowo-downhillowych 🙂 Okolice Międzybrodzia Żywieckiego są miejscem w którym byłam na górskiej szosie w zeszłym roku najczęściej. Poniżej pokażę Wam moje ulubione pętle szosowe, które można dowolnie modyfikować w zależności skąd wyruszasz a nawet połączyć w całość… i to jest jeden z celów na ten rok 🙂

  Mój pierwszy unboxing w życiu 🙂 Rumora dostałam złożonego, Fuji też odebrałam już na dwóch kołach i zawsze chciałam poczuć jak to jest wyciągać nową zabawkę z pudełka. Ponieważ mamy okres przedświąteczny takie otwieranie paczki z nowym rowerem ma niesamowity smak i klimat 🙂 Co było w moim świątecznym pudełku?

  Pętla Beskidzka, klasyk każdego szosowca. Nie miałam jej w założeniach na 2017 rok, ale jakoś tak wogule miałam mało założeń. W zasadzie jedno, jeździć jak najwięcej 🙂 Raczej się udało. Na 2018 mam za to tyle planów i celów, że chyba mi roku nie starczy ;p, ale wróćmy do Pętli Beskidzkiej. Mentor, trener i konkubent kazał mi pojechać, to pojechałam. Pierwszy raz, bo kazał, drugi bo mi się spodobało 😀

  Końcówka roku nadchodzi dużymi krokami. I chociaż na foto podsumowanie przyjdzie jeszcze czas, to nadszedł idealny moment na spojrzenie sobie prosto w oczy 🙂 Docierają do mnie sygnały, że wiele z Was patrzy i widzi moją „przemianę”, a moje foty zachęcają, żeby wsiąść na rower, to miłe, dlatego zapraszam na dodatkową porcję motywacji, może jeszcze kogoś przekonam 🙂 Zatem…

Ostatni post na tym blogu był w lutym, napisałam tam, że mam nadzieję, że następny wpis będzie szosowy 🙂 I co? I udało się ;p Trochę to trwało i trochę kilometrów musiałam przejechać zanim będę miała w tym temacie coś do powiedzenia, ale z perspektywy ostatniego półrocza (bo tyle trwa moje szosowanie) i przejechania ponad 2 000 km, wiem już to co wiem, i mogę się tym z Wami podzielić 🙂 

  Historia o jesieni jest taka, że ani jej, ani zimy nie lubię, więc byle do wiosny 🙂 No, ale sesja z liśćmi musi być, poza tym stęskniłam się trochę za robieniem zdjęć. Cały czas mam rozkminę jak połączyć rower i foty… porządne foty 🙂  Tymczasem zapraszam na krótką sesje z moim Lucky Riderem 😉

  Ten wpis musiał dojrzeć, a w zasadzie ja musiałam dojrzeć do niego 🙂 Rajcza, miejsce, które mnie pokonało – fizycznie i mentalnie. Za mało jeszcze w nóżkach, za mało jeszcze w główce, ale będzie lepiej, bo nic tak nie uczy jak zdobywanie kolejnych doświadczeń. Tak na prawdę to pokonała mnie Wielka Rycerzowa, wiec trochę dramatyzuję bo tak już mam ;p